آشنای دل

نردبان عشق  

( خاک  من  ا یران )

 سرفرازی عاشقم ، آواره ام ، درمانده ام ،  از خیل یاران مانده ام

 با دو بال زخمی  امشب ،عاقبت جامانده ام

 سالک مولای درد م، همره مردان مردم ، دردمندی آتشینم ، من همینم

 من پشیمان نیستم ، سر در گریبان نیستم ، با شجاعت، لحظه ای زاروپریشان نیستم

فارغ از نامردمی ها ، در پی کسب در آمد نیستم

  آتشی درسینه، دارم موج بی پایان عشقم،همچوفرهادغریبم، ریشه دارم، درزمینم

من گواه اوج عشقم ، رهرو مولای عشقم ، طالب بوی بهشتم ، نیک باشد سرنوشتم

  درعبور خاطراتم ، ناله ای در سینه دارم  ، بی شکیبم ، بی حبیبم ، در پی یاری طبیبم

در شبستان خیالم ،عزم بالا کرده بودم ، خاک بودم

درخیالی خام بودم وای برمن خواب بودم

  فرصت از کف ها برون شد ، هر دو بالم غرق خون شد 

 اشک چشمم سرنگون شد ، معنویت واژگون شد

   چشمه بودم ، آب بودم ، گوهری نایاب بودم، روشن از نور الهی ، کاملا سیراب بودم

زیرکی خندید بر من ... غیرت از جانها برون شد ، خصم آمد ، زد شبیخون

 بی خبر زد  ، سنت دیرینه پر زد  ، آه در زد  ، عشق پر زد

میروم در بی پناهی ، میکشم هر لحظه آهی ، فارغ از شرک و تباهی 

در پی آبم چو ماهی ، طالب قرب الهی

  مست خواهم شد به نامت  ، تا ابد جانم فدایت

   خاک من ایران  که باشد ، نردبان عشق نامت   

  تقدیم به فرزندان ایران زمین که برای حفظ تمامیت  ارضی  این مرزو بوم کهن

    دراوج پرواز بال و پرشان شکست و بعد ها  نیز  

(  بعضی کوته نظران ناجوانمردانه  دلشان را شکستند )

اما همچنان  سرافراز و استوار ماندند 

  اکبر چالیک چهاردهم بهمن نود دو شمسی شیراز